در دنیای تغییر و تحول امروز، در خیلی از سازمان ها مدیریت دانش و به عبارت دیگر حفظ و نگهداری دانش و تجربیات منابع انسانی به یکی از بزرگ ترین دغدغه ها و رسالت های مدیریتی تبدیل شده است. افراد در طی سال ها فعالیت خود در یک سازمان دانش و تجربیات ارزشمندی را بدست آورده و پرورش می دهند. این سرمایه دانشی و تجربی اگر به درستی کشف، ذخیره و به اشتراک گذاشته شود قادر خواهد بود توانمندی وبهره وری تصمیم گیری در سازمان را تا حد قابل توجهی ارتقاء و توسعه دهد. همچنین در فضای پر رقابت امروز، سازمان ها و مجموعه ها می دانند که مدیریت دانش تا چه اندازه می تواند در ایجاد یک محیط کاری هوشمند و سازگار مؤثر باشد. همه خواستار این هستند که مسائل را از فاصله دور تشخیص داده و با سرعت به نوآوری و اطلاعات جدید واکنش نشان دهند.