علیرضا دهقانی

من به عنوان یک مشاور توسعه منابع انسانی، دوران کودکی و نوجوانی را در شهر شازند سپری کردم. در دوران تحصلات ابتدایی و متوسطه دانش‌آموز متوسطی بودم. آن روزها مثل امروز برای انتخاب رشته اینترنت و مشاور و … نبود؛ بنابراین دست تقدیر مرا به سوی رشته مدیریت آموزشی در دانشگاه شهید بهشتی کشاند. با وجود اساتید بسیار توانمند تا پیش از فارغ‌التحصیلی اهمیت رشته تحصیلی خود را به درستی نمی‌دانستم؛ لذا تصمیم گرفتم قبل از درک واقعیت‌های رشته تحصیلی خود، ادامه تحصیل ندهم. به محض فارغ‌التحصیلی فرصت‌های متعدد شغلی برایم فراهم شد. بالاخره پس از همکاری کوتاه با چند سازمان با عنوان شغلی «کارشناس آموزش» جذب سازمان صدا و سیما شدم. بلافاصله مسئولیت امور دانش‌آموختگان دانشگاه صدا و سیما را عهده دار شدم و این فرصت موجب شد علاوه بر سرو سامان دادن به مسائل حل نشده آن به زیر و بم موضوعات آموزشی در حوزه دانشگاه ها مسلط شوم.

سال 85 زمان آن رسیده بود که تحصیلات خود را ادامه دهم؛ لذا مقطع کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی را نزد اساتید دانشگاه علامه طباطبایی تجربه کردم. موضوع پایان‌نامه و فضای کلی حاکم بر این رشته در دانشگاه علامه مرا متوجه حوزه آموزش و توسعه منابع انسانی کرد.